نونهال که بودم،روی کامپیوتر خونه یه پوشه داشتیم از احادیثی که به صورت عکس نوشته تدوین شده بود
من عکس‌های این پوشه رو ورق می‌زدم و بر حسب تصویری که دوست داشتم توقف می‌کردم و حدیثش رو می‌خوندم
از اون همه حدیث یکیش بود که هم تصویرزمینه‌ش رو خیلی دوست داشتم هم متن حدیث رو
و همیشه تو ذهنم موند
خیلی عمیق بود و عجیب
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می‌فرمایند :
هر چیز دنیوی شنیدنش بزرگتر از رسیدن به آن است و هر چیز اخروی دیدنش بزرگتر از شنیدنش
قال صادق علیه السلام :
یا مَعْشَر الشِّیعَةِ إنَّکمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إلَینا کونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکونُوا عَلَیْنا شَیْناً
ای شیعیان
شما به ما منسوب هستید
پس مایه ی زینت ما باشید نه مایه آبروریزی ما
نه می تونم اظهار پشیمونی کنم که منتسبم به شما
نه حق این انتساب رو به جا آوردم
می مونه شرمندگی و شکستگی
و البته عزم و اراده برای تغییر
سرگذشت ما پُره از شرمندگی هایی که هیچ تصمیمی بر تغییر دنبالش نبود و صرفا رفع تکلیف بود برای نفس خودپرستمون
کمک کنید این انابه و بازگشت متفاوت باشه، اصل باشه
ما رو دور نندازین آقا جان
+در هر نفس به تو محتاجم...
١.در مسابقات وزنه برداری
وقتی ورزشکار می خواهد بیاید روی تخته مربی اش تا آخرین لحظه کنارش است
مربی با شاگرد وزنه بردارش صحبت می کنند، چیزهایی را گوشزد می کند به او و دم آخر می زند روی شانه هایش
من گمان می کنم وزنه بردار ها هرچقدر هم که آماده باشند از پیش، نیازمند آن دلگرمی دمِ مسابقه و آن حرکت آخرند، این که یکی بکوبد روی شانه هایشان و نیرو بدهد، انگیزه بدهد...
